Θα έρθει η μέρα και για μας (NOTRE JOUR VIENDRA)

Τι γίνεται όταν ένας κοκκινομάλλης ανισόρροπος νεαρός συναντά έναν παρανοϊκό μεσήλικα ψυχολόγο και ξεκινούν ένα ταξίδι προς το πουθενά, που καταλήγει να είναι ένα ταξίδι προς την Ιρλανδία, μιας που εκεί δεν είναι περίεργο να είσαι κοκκινομάλλης (!!);
Ο Ρομέν Γαβράς κάτι μάλλον θέλει να μας πει, κάτι να μας δείξει. Να ναι ο παραλογισμός των σύγχρονων καιρών, να ναι η αποφασιστική επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στο παιδί, να ναι η σκληρότητα της κοινωνίας, να ναι όλα αυτά μαζί;
Δεν ξέρω μπορεί. Αυτό που δεν μπόρεσε να κάνει ο σκηνοθέτης είναι να με κερδίσει. Γέλασα σε κάποια σημεία και σε κάποια άλλα απλά δεν μπόρεσα να βρω το ρυθμό της ταινίας, να καταλάβω το νόημα της πλοκής.
Μια ταινία χωρίς ειρμό στην αρχή, με δράση που κάτι κρύβει στη μέση και απότομο τέλος.
Μπορεί για τον Γαβρά η κόλαση να είναι άλλοι όπως είπε ο Σαρτρ ή για όλα να φταίει η δύναμη που δεν κρύβουμε μέσα μας, αλλά η ταινία του, για μένα, δεν είχε ουσία. Είχε γοητευτικά χρώματα, εικόνες, μουσική και πρωταγωνιστές δυνατούς και αξιόλογους, αλλά τα στοιχεία αυτά δεν κατάφεραν να την κάνουν ταινιάρα.

Η ταινία είναι τώρα στους κινηματογράφους 9/2011